20 weken zwanger van onze tweeling en alles gaat goed! Dat kun je ook zien aan de duim van één onze wondertjes! Ja, die 20 weken echo was voor mij deze ronde wel een dingetje hoor… Ik heb erg getwijfeld of ik het wel wilde weten als er iets met een van de twee zou zijn. Stel je voor dat één kindje prima oogt en de ander wat mankeert, serieus, of een lichte afwijking… Je beleeft hoe dan ook de zwangerschap niet prettig meer. Bij de eerste twee had ik daar helemaal geen problemen mee, was er serieus iets mis, jammer dan, volgende poging beter (klinkt echt vreselijk nu ik dit zo opschrijf, maar zo stonden we er toen in). We gingen gewoon heen zowat met de wetenschap dat alles goed zou zijn en dat zo’n echo daar de bevestiging van is.
Voor Alex was het deze x niet anders, met een rotsvast vertrouwen wilde hij de echo. Ik had ook prima de keus kunnen maken niet te testen. Maar dat was voor hem geen optie. Gelukkig was de echo goed bij beide kindjes, een pak van m’n hart, de zwangerschap kan in ieder geval ‘redelijk’ onbezorgd doorgaan.
Ik zeg ‘redelijk’ omdat ik zeker wel meer zorgen heb dan bij de eerste twee. Zorgen over WAAR te bevallen, met WIE, en hoe WIL IK dan dat ze me HELPEN, of juist niet…
Het is ook (en vooral) een heel leerzaam proces. Waarin ik me bewust ben dat ik me meer dan ooit moet overgeven aan de situatie zoals die zich voor doet. iets wat ik al mijn cursisten leer maar ik bij de eerste twee geboortes nooit zo heb ervaren. Daar was maar 1 mogelijkheid en dat was thuis, en bij de tweede ook nog in bad. Ik had geen vluchttas voor het ziekenhuis klaar gezet. Gewoon niet. Was geen optie. Punt. Er was maar één plek om te bevallen. Thuis.
De kans is groot dat dat nu in het ziekenhuis zal zijn. Iets waar ik bijzonder veel moeite mee heb, kom ik achter.
Waar ik ook mezelf in tegenkom is het al dan niet genieten van de zwangerschap, de laatste zeer waarschijnlijk. Ik ben me zo aan het vastbijten in hoe ik wil dat het gaan verlopen, dat ik er helemaal niet relaxt en vol overgave inzit. Dat kan straks nog wel meer moeilijkheden opleveren dan me over geven aan hoe het is en loopt. Maar dat inzicht heb ik dus al, nu ga ik daar bewust mee aan de slag. Met zachte ogen focussen op vertrouwen, liefde en ontspanning. De KEY-ingrediënten voor een prettige geboorte, waar dan ook.
Gelukkig heb ik nog even, dus komt wel goed!
Hier zie je de eerste foto van onze tweeling, het was toen een flinke schok. Nu ben ik vol trots: 
Hier zie je ze gezellig samen bij mij in de baarmoeder. Hoofdjes dicht bij elkaar. Ze zijn twee-eiig, dus wel ieder in een eigen zakje.
