Hoe de emancipatie van tegenwoordig eigenlijk de beste start van onze kinderen in de weg staat… Ik geef volledig borstvoeding, al ruim 6 maanden en ben ook nog wel even van plan dit te blijven doen. Opvallend is dat het aantal ervaringsdeskundigen om mij heen snel minder word. Eigenlijk verbaasd het me dat zo weinig vrouwen echt lang borstvoeding geven. Terwijl borstvoeding toch het beste is wat je je kindje kan geven, dat weet iedereen toch?!
Het lijkt alsof onze maatschappij er niet op ingesteld is lang borstvoeding te geven. We steken elkaar aan met verhalen. Ondanks iedere moeder zelf mag weten wat ze doet (dat vindt ook iedereen unaniem), kan je er zowat niet omheen dat die verhalen invloed hebben op je keuze als moeder zijnde. Zo las ik laatst een artikel in KIIND magazine dat 96% van de vrouwen prima in staat is om (al dan niet met een moeilijke start) goed borstvoeding te geven. Dus maar 4% produceert echt geen melk. Toch is maar 46% van de vrouwen die het langer als twee weken volhoud en 34% na de eerste 3a4 weken. Ze geven als oorzaak dat er niet genoeg voeding is. Echt…?
Uit onderzoek blijkt dat juist het vertrouwen van genoeg voeding hebben vaak ontbreekt, waardoor ze geloven niet genoeg te hebben. Vrouwen missen steun en vertrouwen die ze bij lactatiekundige kunnen krijgen of bij hun sociale achterban (inclusief medische zorg, kraamzorg). Dat betekend dus als we met z’n allen anders gaan kijken naar borstvoeding er veel meer kleintjes lekker met borstvoeding groot gebracht worden! Daar wil je je toch voor hard maken!? KIIND quote het mooi: “De druk van het moeten mag omlaag en het vertrouwen van het kunnen mag omhoog!”
Invloed vanuit de sociale kringen en de maatschappij
Hoe vaak ik niet al heb gehoord dat je kind borstvoeden na het eerste jaar echt not done is… dan heb je zo’n grote baby aan je tiet hangen, dat ziet er toch niet uit… of dat moeders voor de makkelijke weg kiezen en zo meer vrijheid hebben voor hun eigen leven.
En het is waar hoor; ik loop af en toe tegen momenten aan dat ik besef dat ik met het borstvoeden een deel van mijn ‘vrijheid’ inlever. Ik kan best een avondje met vriendinnen wat eten of drinken waarbij Alex Yara om 19:00 haar flesje geeft en op bed legt maar tot nu toe komt ze om een extra voeding rond een uur of 23:00. Ik geloof dat het deels niet eens om de voeding gaat tegen die tijd. Wel om het stukje veiligheid en weten dat moeders in de buurt is. We hebben het nog niet geprobeerd wat er gebeurt als Alex dan nog geen flesje klaar heeft. Het idee vind ik ook een beetje sneu voor Yara…
Vanwege dat stukje zie ik best tegenop dat ik over 2 maanden een nachtje wegga, vriendinnenweekend. Het idee dat ik Yara niet haar laatste voeding van de dag kan geven en de eerste als ze weer wakker word, vind ik lastig. Enerzijds moedigen ze me aan om te doen wat mijn moedergevoel me ingeeft. Anderzijds weet ik hoe ze er over denken en ze zelf vrij snel op flesvoeding zijn over gegaan.
De vraag is nu dus ga ik voor die paar keer dat ik niet helemaal kan doen wat ik wil stoppen met borstvoeding? Of ga ik me voor die paar keer in bochten wringen? Om zo te kunnen doen wat ik wil inclusief borstvoeding blijven geven. Of besluit ik in sommige gevallen dat het het misschien even niet waard is en ik gewoon op tijd thuis ben of niet ga… Dat zijn steeds afwegingen.
Ook het consultatiebureau helpt niet mee
Ook het consultatiebureau helpt de mensheid van geen kant en sturen er juist op in dat vrouwen snel overgaan op bijvoeding. Dat vind ik zo jammer om te merken. Het consultatiebureau is voor veel mensen toch nog steeds een houvast in de opvoeding van hun kinderen. Ik merk dat de informatie die ze geven vaak zo ontzettend achterhaald is. Comm’on met 3/4 maanden al bijvoeding geven… dat is echt niet het beste advies! Met 6 maanden echt beginnen af te bouwen met borstvoeding, WTF!! Dat kan prima de hoofdvoeding blijven tot 10/12 maanden!
Verbaasd ga ik weer weg uit het consultatiebureau. Het is er zo op gericht flesvoeding te geven, de grafieken van gemiddeldes, het advies, etc. De arts nota bene zegt met een half jaar toch echt de bijvoeding hoofdvoeding laten worden anders blijf je met je kind aan de borst hangen (en trekt een vermoeid gezicht, van dat wil toch niemand…) Huh?? We willen toch juist dat we onze kinderen zo lang mogelijk het beste krijgen!? Overigens is het niet alleen voeding met alles er op en er aan van wat de kindjes krijgen. Het is ook geborgenheid, troost en een moment om de dag en alle prikkels van het leven te verwerken.
De emancipatie laat nog wat te wensen over
Verontwaardigd vertelde ik Alex over het gesprek bij het consultatiebureau en hij zei iets wat de spijker op zijn kop sloeg. Dat deze houding deels te maken heeft met de emancipatie van deze tijd… Tja… Ik vond het altijd wel mooi en grotendeels nog steeds dat de vrouwen in maatschappij steeds sterker worden. Maar op dit vlak hebben we nog wat te doen. We willen met z’n allen massaal het allerbeste voor ons kindje maar een paar keer per dag afkolven tijdens je werk is ineens een heel ding. Wat vinden je collega’s ervan… en je baas…?!
Maar goed je kan er van vinden wat je wilt. Van beide kanten is wat te zeggen en hebben voor- en nadelen. Zolang iedereen maar voor zichzelf bepaalt wat bij haar past en wat goed voelt. Als jij als moeder een beter, blijer mens bent wanneer je regelmatig tijd voor jezelf hebt. Of dat het je goed doet fulltime te blijven werken en daarom stopt met borstvoeding, dan moet je dat vooral doen.
Als je achteraf maar geen spijt hebt. Omdat je binnen 4 weken na je bevalling (waarin je lijf nog giert van de hormonen) besloten hebt dat je geen borstvoeding meer gaat geven omdat het niet lukt. Terwijl je met de juiste begeleiding misschien wel had gelukt…
