“Geniet van deze tijd!” is ons het meest gewenst de afgelopen vier weken. ‘Ja tuurlijk!’ zeg ik met een glimlach, soms als een boer met kiespijn… Ik ben er namelijk al een paar weken achter dat het niet altijd genieten is met een kleine baby die constant aandacht wil van haar lieve, iet wat vermoeide, moedertje. Ik vind het namelijk best moeilijk mezelf en de dingen die ik wil doen naar achter te schuiven en steeds alles te laten vallen om mijn lieve kind te voeden, te troosten, te verschonen of weet ik soms veel wat er aan de hand is…
Zoals nu vanochtend, niet stil te krijgen en ik wil zo graag een aantal blogs schrijven en wat mails beantwoorden… klinkt simpel en ‘dat doe je ff tussendoor’, nou forget it. Gelukkig was manlief tussen de middag even thuis en heeft haar in de wipstoel stil gekregen. Nu hij weer weg is zit ik dus met één hand te typen en de andere… inderdaad die wipt het kind stil, en owee als ik stop….
Het is ook echt genieten om ’s nachts om de 3 uur wakker te worden en je lieve kind aan te leggen, 2 minuten met kromme tenen te zitten (het gevoel in de borst is nog niet altijd even prettig), luier te verschonen en haar weer in slaap te wiegen. Dan nog maar hopen dat je zelf weer de slaap kan vatten. Ja dat zijn echt mijn favoriete momenten… Ojaa en dan moet je genieten van deze bijzondere (vermoeiende) tijd…
Of je best hebben gedaan op een lekkere maaltijd tussen het wippen en troosten door. En dan net wanneer je er welverdiend van wil genieten (lees snel alles naar binnen werken) kom je tot de conclusie dat je lekkere warme melk de enige optie is je baby stil te krijgen. Waardoor jij onhandig met één hand je koud geworden maaltijd opeet… Jaaa genieten, hmmm…
Nou ja verder heb ik natuurlijk het liefste kind en krijg ik er heeeeeuul veeeuuul voor terug ;-)
