Lees over mijn fijne zwangerschap

In dit blog wil ik het even hebben over mijn fijne zwangerschap waar ik me heel gelukkig en dankbaar mee prijs. Want oh wat hoor je toch veel vervelende verhalen over zwangerschappen… Samen met Alex kijk ik sowieso vaak terug op ons verhaal, hoe we ontmoet hebben, hoe ontzettend leuk we het hebben samen, wat bijzonder het is dat we in zo’n groot huis mogen wonen, dat we het ontzettend getroffen hebben met elkaar en nu dus ook hoe fijn de zwangerschap gaat. We zijn daar gewoon bewust heel dankbaar voor!

Het kan zijn dat je helemaal geen zin hebt om dit fijne verhaal te lezen en liever nare of sensationele verhalen leest, dan moet je dit verhaal maar even skippen… :-)

Mijn fijne zwangerschap begon vorig jaar maart (11 maanden geleden) in Portugal al. Na 3 jaar een super fijne relatie te hebben met Alex heb ik aan hem bekent dat ik er klaar voor ben een kindje met hem te krijgen. Ik wist al lang dat hij een super vader zou worden en dat wilde hij ook graag. Alleen had ik tijd nodig het beeld te vormen als moeder. Op een mooie dag op een bergtop in de Algarve kwam mijn bekentenis aan hem, een bijzonder intens moment. Later die dag, terug in ons appartement, heb ik meteen de pil weg gegooid.

Dat voelde wel even spannend natuurlijk maar ik had het idee dat het toch nog wel een jaar zou duren voordat het zou ‘lukken’ zwanger te worden, dat is immers wat er gemiddeld voor staat volgens mij. Bij ons ging het dus even anders, met 2 maanden was het al raak, echt bizar! Dit meisje wil gewoon heel graag bij ons op de wereld komen! Kom maar op zeiden wij dol gelukkkig!

Eerste trimester van mijn fijne zwangerschap

Omdat ik pas gestopt was met de pil wist ik dat het nog wel even zou duren voordat ik regelmaat zou vinden in mijn periodes. Ik had ook eens gelezen dat wanneer je niet ongesteld bent maar wel wat gevoelige borsten hebt dan je dan super vruchtbaar bent. Dat had ik Alex ook verteld en dat vonden we alleen maar heel grappig en maakte er natuurlijk gebruik van niet wetend of het echt zo zou zijn… Ik voelde niet direct iets maar je bent er toch mee bezig en heb ik na een week of 5 een testje gedaan en het was gewoon meteen raak, zo bizar.

Het testje zou 99% zeker zijn en we mochten met 6 of 7 weken al langskomen en hebben toen meteen de eerste echo gehad. Super fijn om te zien dat er leven in zat en waren super happy! Alex ook, al was hij nog even beduusd van het idee!

De eerste drie maanden verliepen heel makkelijk. Geen misselijkheid of ander vervelend gedoe. Wel wat vermoeider (maar het was voor mij ook een hele drukke periode) en iets emotioneler. Zodoende heeft niemand vermoeden gekregen van wat er speelde (al krijg je achteraf natuurlijk wel verhalen van ‘ik dacht al!’ of ‘dus toch!’). Ik keek steeds uit naar de echo’s dat was voor mij de enige houvast dat ik ook echt zwanger was (gelukkig zijn mijn verloskundigen heel makkelijk met het maken van extra echo’s). Ik voelde me gewoon zo goed, zoals altijd.

Steeds meer zwanger in het tweede trimester

Toen we mensen op de hoogte gingen brengen begon het voor ons ook meer werkelijkheid te worden en te leven, toch heb ik mezelf vaak afgevraagd of het echt zo was… zelfs toen ik een beetje begon te groeien. Ik heb lang nog van alles kunnen doen in het tweede trimester. Nu heb ik wel veel geluk gehad met het werk dat ik deed. Fysiek werk afgewisseld met zittend werk, ideaal. Ook zijn mijn collega’s heel behulpzaam en hebben ze iets zwaars al gedaan voor ik er naar hoefde te vragen. Super fijn.

In de ze periode hebben we ook veel kunnen doen in ons huis. We hebben drie ruimtes aangepakt zodat we van alle gemakken voorzien zijn. Mijn kantoor is verhuisd en samen gegaan met die van Alex, we hebben een extra verkleed/verschoon ruimte bij de badkamer. En natuurlijk de kinderkamer die in de basis al prima was maar nu echt voor ons baby meisje klaar is.

Naast wat verbouwingen moet er natuurlijk het een en ander geregeld en aangekocht worden. Jeetje wat een enorme wereld, die baby wereld. Gelukkig heb je negen maanden om er een beetje thuis in te worden en je weg te vinden. Ook heb je in deze periode nog wat extra echo’s en testen. Omdat ik me steeds zo goed voelde denk ik ook niet dat er iets mis is, toch ben je super blij ( en opgelucht) wanneer de testen allemaal positief zijn. We hebben alle vingers en teentjes geteld, het hartje gehoord, geslacht gezien, dat maakt het allemaal al zoveel echter.

Ook zijn we in deze periode nog een heerlijk weekend naar Brugge geweest. Lekker samen leuke dingen gedaan, lekker gegeten en voor het eerst toegegeven aan vermoeidheid (na een wandeling van 2,5 uur) en een middag dutje gedaan. Ik wilde daar natuurlijk eerst niet aan toe geven (wie gaat er nu slapen als je een weekend weg bent in een mooie stad…?). Gelukkig had Alex het goed door en hebben we het er toch maar van genomen. De beste beslissing ooit!

Alles word echter in het derde trimester

Dan komt het in eens echt wel dicht bij, nog 3 maanden! Ook hier ga ik soepeltjes doorheen. Een beetje maagzuur, af en toe een zere rug is het enige waar ik ‘last’ van heb. Maar zo noem ik het niet eens. Tot op mijn laatste werkdag heb ik alles prima kunnen doen en voelde het goed.

Voor mijn werk zit ik een aantal dagen in de week 3 uur per dag in de auto, dat was het enige waar ik meer moeite mee kreeg. Dat had meerdere redenen, het groeiende gevoel voor verantwoordelijkheid en ik zat minder comfortabel achter het stuur. Gelukkig bleef ik wel super alert (misschien wel meer als ooit). 4 weken voor de uitgerekende datum ben ik officieel met verlof gegaan. Wat ik heel fijn vond is dat ik voor die tijd al vaker een dag vanuit huis kon werken. Dit scheelde al die uren in de auto!

Tot op de dag van vandaag, 9 dagen voor uitgerekende datum voel ik me lekker en met goede energie. Ik vind mijn buik mooi en daar krijg ik ook vele complimenten over. Ik ben ‘maar’ 11 kg aangekomen. Ik heb geen vermoeide uitdrukking op mijn gezicht (ik slaap ook nog heel goed). Ik hou geen vocht vast. Ik loop nog elke dag 2 a 3 keer een half uurtje met de hond. Ik voel me gelukkig met alles wat ik heb in het leven. Ik kijk uit naar de bevalling, ik heb er echt zin in. Ik voel me relaxt, gesterkt door Alex. En ben super, super benieuwd naar ons kindje…

Ik ben super blij en dankbaar voor deze fijne zwangerschap. Ik besef me dat het niet vanzelfsprekend is. Ik denk wel dat ik er zelf veel aan bijdraag zowel mentaal als lichamelijk dat ik deze periode zo fijn door kom. Dit door bewust met een aantal dingen om te gaan. Zoals goede voeding, genoeg rust, fysiek actief blijven, mentaal positief zijn met de juiste instellingen en mentaliteit, en goed naar mezelf blijven luisteren. Lekker bij jezelf blijven en niet te veel aantrekken van al die verhalen en ervaringen van anderen. Zeker niet als ze negatief zijn en ook bij heel positieve verhalen blijven afvragen of jij dat ook zo zou willen!