Waar ik een aantal weken geleden nog ontevreden was over de logica van moeder natuur en haar oneerlijke verdeling van de taken tussen man en vrouw, ben ik nu om! Ik ben blij vrouw te zijn en dat ik dit allemaal mee mag maken. Alle sensaties in mijn lijf, alle emoties (achteraf best van genoten en om gelachen), de mooie liefdevolle gevoelens voor zo’n klein wezentje, heerlijk! En wat knap ook dat het vrouwenlichaam dit allemaal kan. Het is super sterk; het dragen, het baren het voeden en het dragen :-) het doet het gewoon allemaal!
Maar wel gekke dingen hoor die hormonen… Gelukkig merk ik dat ik steeds meer mezelf word en dingen weer lekker positief kan benaderen. Niet dat ik negatief was maar het was anders als nu… er lag een onderliggend gevoel bij al het prille geluk. Het is ook niet niets dat je moeder wordt!
Ik moest gewoon wennen. Ik merk nu dat ik rust heb en het welzijn van Yara belangrijker wordt dan mijn ambities (die overigens nog steeds heel levendig zijn). Nu is het oké dat ik niet mee ga om events in het buitenland te doen of bij bepaalde foto- en filmshoots aanwezig ben. Het is nu zo, ik ben zo blij met ons mooie kleine poppetje, dat zou ik nooit willen missen! De rest komt wel weer!
Wat helpt mij rust te vinden?
Ik ga weer lekker naar de yoga (Yin Yoga) en merk dat die anderhalf uur voor mezelf al echt goed doet. Het is een moment waarop ik even tot mezelf kan komen en op die momenten komen vaak mooie inzichten (iets waar ik voorheen meer tijd voor had). Afgelopen donderdag had ik zo’n heerlijk besef momentje. Ik realiseerde me dus hoe bizar het is wat een vrouwenlichaam mee maakt met zwanger zijn, bevallen en de moederrol aannemen. En ik moet je eerlijk vertellen dat ik ontzettend trots op mijn lijf ben dat ze het allemaal zo goed doet. Dat ze zo snel weer de oude word en dat ze zo sterk is dat ze het ook allemaal aankan en op de wensen en behoeftes van het kind inspeelt, dat is toch wonderbaarlijk. Nu ben ik zo blij dat ik het mee mag maken en dat het allemaal zo goed gaat.
Wat ook helpt is overgeven aan het moment. Klinkt logisch en misschien wel makkelijk. Toch vond ik dat moeilijk, voorheen plande ik mijn dagen vol, nu ben ik blij als ik één ding voor mezelf kan doen of alles wat ik kan doen mooi meegenomen is. Dan heb ik het over mijn werkzaamheden en bloggen. Alle huishoudelijke taken gaan prima tussendoor maar de zaken die echt even focus van het hoofd vragen is anders. We krijgen ook steeds meer ritme dus als Yara even een dutje doet of in de box ligt ga ik mooi aan de gang!
